Powstanie Stoigniewa Kamienieckiego - rebelia polskich możnych, skierowana przeciwko młodziutkiej królowej Gertrudzie II. Miała na celu osadzenie na tronie jednego z możnych, Stoigniewa Kamienieckiego. Trwało od czerwca do sierpnia 1676 r. i zakończyło się zwycięstwem lojalistów.
Przyczyny wybuchu buntu[]
18 czerwca 1676 r. królowa Wolisława zmarła w bardzo młodym wieku. Osierociła ona młodą Gertrudę, która została nową władczynią. Z powodu jej młodego wieku faktyczną władzę przejęła rada regencyjna. Nie spodobało się to wszystkim szlachcicom, którzy kilka dni później wypowiedzieli posłuszeństwo i rozpoczęli rokosz. Na jego czele stanął lokalny magnat, Stoigniew Kamieniecki.
Przebieg powstania[]
Wojsko rokoszan zgromadziło się pod Raciborzem i wkrótce obległo to miasto. Na ich nieszczęście w pobliskim stołecznym Krakowie stacjonowała królewska armia, która pozostała lojalna wobec królowej. Jej generał, Domawuj Brzostowski. Nakazał swoim ludziom wymarsz i już kilka dni później lojaliści i rokoszanie starli się na polu bitwy. Pod Raciborzem ci pierwsi odnieśli, lecz buntownicy zdołali się wycofać w góry. Generał Brzostowski nie dał jednak za wygraną i ruszył w pościg. W bitwie pod Starym Sączem udało mu się rozbić armię powstańców i schwytać pretendenta, co zakończyło rebelię.