Wojna o Kujawy - konflikt toczony w latach 871 - 872 przez Polan i Kujawian o panowanie nad Kujawami.
Początek wojny[]
Wojna została rozpoczęta zimą 871 roku pomiędzy księciem Polan Piastem a władcą Kujawian Sobiesławem I Kujawskim. W lutym po zebraniu w Gnieźnie tysiąca wojów Piast skierował się na ziemię sieradzko-łęczycką. 17 marca pod Sieradzem spotkał znacznie słabszą, liczącą czterystu wojów armię Kujawian. Zwycięstwo pod Sieradzem sam Piast okupił niepełnosprawnością, kiedy to otrzymał dwa potężne ciosy w głowę.
Bunt Lubuszan i odwrót spod Sieradza[]
5 kwietnia wódz podporządkowanych niedawno Lubuszan - Bohdan, korzystając z niesprawności Piasta który zmuszony był wrócić do Gniezna, podnosi rebelię przeciwko swemu panu. Pomimo tego wojewodowie i regentka Rzepicha postanawiają kontynuować działania na ziemi sieradzko-łęczyckiej w celu zdobycia tamtejszych grodów. Pod koniec kwietnia siły Bohdana wzrastają tak bardzo,że regentka postanawia wycofać oddziały spod Sieradza i wyruszyć przeciwko rebeliantom. W międzyczasie Piast umiera.
Walki o Kujawy[]
Po uporaniu się z rebelią, Rzepicha zbiera sześciuset wojów i kieruje wojska na Kujawy. Tam w styczniu 872 roku
Granice plemion Polan i Kujawian przed wojną (Polanie kolor bordowy, Kujawianie różowy).
oblega Inowrocław - gród stołeczny Kujawian, który pada pod koniec czerwca. 23 sierpnia zdobyty zostaje kolejny gród, Radziejów. Widząc rozmiar swej klęski, Sobiesław poddaje się i przyjmuje zwierzchność młodego księcia Siemowita I.
Sytuacja plemienia Polan po wojnie.