Wojna o Mazowsze - konflikt o panowanie nad Mazowszem toczony w latach 875 - 876 pomiędzy wodzem Polan Siemowitem, a władcą Mazowszan Drogowitem.
Zbieranie sił[]
Wojna rozpoczęła się późną zimą roku 875, kiedy regentka księcia Polan Siemowita, Rzepicha rozesłała wici zwołując wojów na wyprawę na Mazowsze. Z ziem podporządkowanych bezpośrednio księciu na wezwanie stawiło się tysiąc dwustu wojów, zaś kontyngent w sile stu ludzi wysłał również władca Kujawian Sobiesław. Na początku maja gotowa do boju armia Polan zebrała się na Kujawach i wyruszyła w kierunku Mazowsza.
Bitwa pod Toruniem[]
Wkraczając na terytorium Mazowszan siły Polan nie napotkały żadnego oporu. Do Rzepichy szybko doszły słuchy ,że przerażony wielkością sił najeźdźców książę Drogowit skierował swoją armię na północ, unikając bitwy i wkraczając na terytoria Prusów. Rzepicha skierowała wojska w ślad za nim i przechwyciła Mazowszan 10 czerwca pod Toruniem. Naprzeciw wojsk polskich stanęło pięciuset Mazowszan. Bitwa była szybka i krwawa, zakończona masakrą wojsk Drogowita których niedobitki uciekły w kierunku Płocka. Pogoń za nimi zakończyła 27 lipca się potyczką pod Pruszkowem, gdzie wszyscy mazowszańscy wojowie zostali pojmani lub zabici.
Oblężenia Płocka i Pruszkowa[]
Choć Mazowszanie ponieśli w polu sromotną klęskę, Drogowit skrył się w ufortyfikowanych grodach odmawiając kapitulacji. Oblężenie głównego mazowieckiego grodu - Płocka, choć niemal bezkrwawe, przeciągnęło się aż do 4 marca 876 roku, kiedy głód, pragnienie i choroby obrońców do otwarcia bram. Pomimo utraty stołecznego grodu Drogowit nadal nie chciał przyjąć przegranej i dopiero 4 maja upadek Pruszkowa złamał jego wolę.
Sytuacja po wojnie.
Skutki[]
Po upadku Pruszkowa Drogowit złożył hołd Siemowitowi, przekazując mu tytuł księcia Mazowszan. Dla siebie zdołał utrzymać jedynie kontrolę nad ziemią płocką, tracąc ziemie czerską na rzecz swojego niegdysiejszego poddanego, wodza Gościmira.
Zwycięstwo w wojnie pozwoliło Piastom podporządkować sobie Mazowsze i na wiele wieków włączyło je w obręb kształtującego się państwa Polskiego. Pozycja młodego Siemowita wzrosła na tyle ,że mógł ogłosić się królem całej Polski.