Bunt ostatnich pogan połabskich - bunt pogańskich połabian, zamieszkujących ten właśnie region. Bunt był skutkiem zwiększenia naporu chrześcijańskich misjonarzy, którzy mieli za cel nawrócenia ostatniej społeczności pogańskiej.
Geneza[]
Po nawróceniu władcy polskiego Masława I przez biskupa Alaina w 934 roku Połabie zostało odcięte od reszty pogańskiej słowiańszczyzny. Katoliccy królowie przez wiele lat nawracali ziemie polskie, duży wkład w ten proces wniósł Skarbimir z Brzegu. Po przyjęciu Chrystusa przez większość mieszkańców Polski, Połabie zostało ostatecznie okrążona przez chrześcijan (tylko przez morze mieli kontakt z Nordykami lub wyznającymi swoje wierzenia Bałtami). Polscy duchowni powoli nawracali kolejne podbite przez Piastów terytoria połabskich plemion. W roku 1034 nawrócona została przedostatnia społeczność pogańska, skupiona wokół Braniboru. Po Braniborze katoliccy duchowni przybyli do leżącej nad bałtykiem, Warnowii. Poganie nie zamierzali skłonić swych głów przed krzyżem, dlatego najpewniej duchowni rozpoczęli używać innych, bardziej bezpośrednich i bolesnych metod. Wywołało to jednak efekt odwrotny do zamierzonego.
Bunt[]
Na początku czerwca do króla polskiego Janka Nieprawego dotarły wieści o buncie pogańskich mieszkańców Warnowii, natychmiast rozkazał zebrać oddziały królewskie oraz jego lenników. Niestety z powodu bardzo napiętych stosunków z większością z nich Janko otrzymał bardzo małe wsparcie. Liczba jego żołnierzy była wtedy równa liczbie buntowników. Postanowił więc nająć najemników w liczbie 4500 ludzi. Tak wzmocnione siły ruszy w sierpniu z Gniezna do Warnowii, niestety nie zdążyły one uratować misjonarzy i nawróconych Połabian. Poganie, gdy tylko dowiedzieli się jak liczne siły zmierzają w ich kierunku, natychmiast rozpoczęli ucieczkę na ostanie terytoria Rusi Kijowskiej na Połabiu. Polacy jednak nie zważając na przynależność ziem, po których stąpali dalej gonili bezbożników. W bitwie pod Hagenowem z ponad 5000 Połabian ujść z życiem zdołało jedynie około 1600. Bardzo prawdopodobne, że w czasie tej bitwy zabity został pierwszy przywódca buntowników - Lech. Niedobitkowie w miarę zorganizowany sposób, rozpoczęli ucieczkę do północnych Niemiec . Polacy jednak nadal nie zważając na znaki graniczne gonili pogan. Dopadli ich niedaleko Ratzemburga. Tam właśnie kończy się historia ostatnich połabskich pogan.
Skutki[]
Upadek buntu oznaczał ostatecznie przypieczętowanie upadku starożytnej religii słowiańskiej na Połabiu. Warnowia niedługo nie jego zakończeniu została nawrócona. Tak samo stało się z połabskimi terytoriami Rusi Kijowskiej, kiedy tylko przeszły w ręce polskie. Ostatnią ostoją pogaństwa pozostały więc, Ruś Kijowska i Nowogrodzka.