Bunt Krystyna Mazowieckiego - wojna domowa w Polsce o prawa do tronu Krystyna z dynastii Mazowieckich. Zakończona obaleniem Piastów i początkiem panowania Mazowieckich.
Przebieg[]
Już w 1121 roku do Karola zaczęły dochodzić pogłoski o kolejnym już, po Bartoszu, pretendencie chcącym obalić chcącym obalić wielką, sprawiedliwą, a przede wszystkim legalnie rządzącą Polską dynastie Piastów. Zbagatelizował wówczas tą sprawę, tak jak poprzednie ostrzeżenie.
13 czerwca 1123 Krystyn Mazowiecki faktycznie, tak jak donosiły plotki, wypowiedział posłuszeństwo Karolowi i rozpoczął bunt chcąc zdobyć koronę królewską dla siebie. Zebrał wokół siebie ponad 20 tysięcy ludzi. Liczba ta mocno przewyższała zdolności mobilizacji pospolitego ruszenia w Polsce i Czechach.
Do pomocy wezwani zostali szwajcarscy najemnicy. Krystyn jednak zdecydował się działać szybko i rozdzielił swoje wojska tak, by te mogły przechwycić jak najwięcej mniejszych oddziałów Karola (potyczki pod Czerskiem i Lubaniami).
Doszło do wielkiej bitwy pod Krotoszynem, gdzie pomimo pierwszych sukcesów wojsk koronnych, siły buntowników zdobyły przewagę nad wrogiem i zmusiły go do wycofania się. Po tym wydarzeniu Karol chciał nieco poczekać z kolejnymi starciami, lecz przewaga liczebna Mazowszan była tak wielka, że ci bez problemu mogli szturmem brać zamki. 19 września padła nowa stolica - Kalisz, na domiar wszystkiego, do niewoli trafił także najmłodszy syn Karola - Wacław.
Spowodowało to ruszenie przez króla do ataku na zajęty gród. II Bitwa pod Krotoszynem była sromotną porażką Piasta. Niezorganizowanie ich wojsk doprowadziło do pochwycenia władcy, co definitywnie zakończyło bunt.
Bitwy[]
- Potyczka pod Czerskiem
- Potyczka pod Lubaniami
- Pierwsza bitwa pod Krotoszynem
- Oblężenie Kalisza
- II Bitwa pod Krotoszynem