Księstwo Bretanii - jedno z wielu księstw wchodzących w skład cesarstwa Franków.
Historia[]
W czasach rzymskich tereny księstwa były zamieszkane przez celtyckie plemię Bretonów.
Jedne z pierwszych informacji pochodzi z około 900 roku kiedy zajmowało niewiele terenów północnej Francji, lecz nie miało w władaniu swojej stolicy Nantes, funkcje stołeczne przejęło miasto Rennes. W następnych latach razem z wolnym miastem Nantes zostało włączone w skład cesarstwa.
W X wieku stolica została przeniesiona do Nantes, a państwo zaczęło konsolidację swoich ziem de iure. Przez kolejne wieki państwo powoli się stabilizowało i konsolidowało swoje ziemię. W II połowie XII wieku Mszczuj Piast (syn króla Polski Karola) panował nad baronią w Ploërmel.
W XVI i XVII wieku powoli traciło znaczenie, prowadząc do tego że książęta Bretanii kontrowali jedynie miasto Nantes. znalazło sobie ono jednak sojuszników, m.in. Orleanię i Lotaryngię, dzięki którym zdołało pokonać Walezję i przejść do kontrofensywy, odzyskując większość swoich ziem de iure. Ponadto skupili się oni bardzo mocno na kolonizacji Ameryki, gdzie ich posiadłości na północy stały się poważną konkurencją dla słabnącego Królestwa Szkocji. Kiedy upadło ono, Bretończycy zaatakowali ich kolonie, zajmując ich część, lecz pod koniec stulecia Normandczycy zdołali zdobyć część bretońskich ziem w Europie.
Znani władcy[]
Dynastia de Dreux
- Artur III
- François II
- Anne I
Dynastia de Valois
- Claude I
- François III
Galeria[]
Tereny kontrolowane przez niepodległe księstwo Bretanii około 870 roku.
Ziemie Bretońskie około 900 roku.
Ziemie Bretończyków po przyłączeniu do Cesarstwa, około 1000 roku.
Księstwo Bretońskie około roku 1100.
Kraj Bretończyków około 1200 roku.
Terytorium kontrolowane przez Księcia Bretanii około 1300 roku.
Księstwo około 1400 roku.
Księstwo Bretanii około 1500 roku.
Terytorium Księcia Bretanii około 1600 roku.
Księstwo Bretanii w 1700 r.
Bretońskie kolonie w 1700 r.