Bohdan Żytawski (ur. 837, zm. 914) - wódz Lubuszan w latach 867 - 871. Początkowo podległy Serbołużyczanom, a następnie zależny od Polan.
Wyprawa wojenna Polan na Lubusz[]
W 867 roku wódz Polan Piast postanowił upomnieć się o prawnie należące do niego ziemie -Lubusz. Bohdan uczestniczył w wojnie przeciwko Wielkopolanom był jednym z dowódców w bitwie o Lubusz oraz w potyczce pod Budziszynem. W obu przypadkach musiał uciekać po porażkach swych żołnierzy. Po zdobyciu przez Polan Lubusza i Kostrzynia wódz Zistibor postanowił się poddać, oddając Lubusz na rzecz Polan.
Lata 867 - 871[]
Po podbiciu Lubusza przez Polan Piast w przypływie hojności pozwolił lokalnym elitom, w tym wodzowi Bohdanowi, dalej władać Lubuszem, z tą różnicą, że od teraz będą lojalni wobec Polan. Bohdan jednak nie wiedział co znaczy lojalność, ponieważ już niedługo po wojnie rozpoczął knowania mające na celu uzyskanie przez niego samodzielności.
Bunt Lubuszan[]
Bohdan po usłyszeniu wieści, że Piast po bitwie z Kujawianami został ciężko ranny postanowił wzniecić bunt, którego celem będzie samodzielność plemienia Lubuszan. Pod sztandarami Bohdana szybko zebrały się wojowie Lubuszan, a także wielu dysydentów i członków opozycji z plemienia Polan. Bohdan popędzany zuchwałością rozpoczął obleganie grodu poznańskiego, na jego nieszczęście wojska Piasta ocalały i pod wodzą Rzepichy pokonały buntowników. Po następnej bitwie siły Bohdana zostały wybite co do nogi, a on sam schwytany. Buntownicy bez swojego wodza szybko się poddali.
Więzienie i ucieczka[]
Bohdan na karę za swój bunt musiał poczekać, aż zakończy się wojna między Polanami i Kujawianami. Wtedy to Rzepicha zdecydowała się odebrać mu władzę nad Lubuszem. Po nie długim czasie udało mu się wyprosić zmianę ciemnej i zimnej celi na areszt domowy. Bohdan wykorzystał to dość szybko próbując uciec, lecz strażnicy go od tego powstrzymali. Jednak za drugim razem im się nie udało. Bohdan po ucieczce udał się na Połabie, gdzie ślad po nim zaginął.