Bitwa pod Ostrawą - starcie zbrojne mające miejsce podczas I wojny polsko-lędziańskiej, w roku 880 r., pomiędzy Lędzianami pod dowództwem Lechosława Okrutnego, a wojskami polskimi pod komendą wielkiego księcia Siemowita I Okrutnego. Zakończyła się decydującym zwycięstwem polskim i rozbiciem armii lędziańskiej.
Przed bitwą[]
Po upadku Krakowa i Wawelu Polanie wyruszyli na tereny Wielkich Moraw, by odnaleźć działającą tam główną armię Lędzian. Ta, po zwycięskiej bitwie z Morawianami pod Cieszynem była dość znacząco osłabiona. Po kilkutygodniowej pogoni udało się wojskom Siemomysła dogonić nieprzyjaciół pod Ostrawą.
Przebieg starcia[]
Siły obu stron[]
| Państwo | Lekka piechota | Włócznicy | Ciężka piechota | Łucznicy | Kawaleria | Łączna liczba żołnierzy |
|---|---|---|---|---|---|---|
| Wielkie Księstwo Polski | ok. 650 | Brak | ok. 1100 | ok. 180 | ok. 100 | ok. 2000 |
| Lędzianie | ok. 100 | kilku | ok. 25 | ok. 250 | kilku | ok. 400 |
Przebieg starcia[]
Lędzianie zajęli pozycje na wzgórzach na południowym brzegu rzeki Opawy, Polacy zaś - na północnym. Walka rozpoczęła się od wzajemnego ostrzału łuczników obu stron. Z powodu olbrzymiej przewagi liczebnej polskich strzelców Lędzianie ponosili wielkie straty. W tym czasie polska jazda i piechota sforsowały rzekę i uderzyły na pozycje wroga. Walka wręcz była krótka, lecz bardzo zaciekła. Ostatecznie, pomimo przewagi wysokości nieprzyjaciela, zdołali zmusić wojska Lechosława do odwrotu. W pościg za nimi ruszyli polscy jeźdźcy, którzy wybili niemal wszystkich lędziańskich wojowników.
Straty[]
| Państwo | Lekka piechota | Włócznicy | Ciężka piechota | Łucznicy | Kawaleria | Łączna liczba żołnierzy |
|---|---|---|---|---|---|---|
| Wielkie Księstwo Polski | ok. 60 | Brak | ok. 50 | ok. 50 | ok. 30 | ok. 190 |
| Lędzianie | wszyscy | wszyscy | wszyscy | wszyscy | wszyscy | ok. 400 |
Skutki[]
W wyniku tej bitwy cała armia Lędzian została zniszczona. Dzięki temu Siemowit mógł bez obaw o atak z tyłu przystąpić do oblężeń wrogich grodów w Małopolsce. Ta bitwa uratowała także Królestwo Wielkich Moraw, które po klęsce pod Cieszynem dopiero odbudowywało swoje siły zbrojne. Dzięki temu polskiemu zwycięstwu mogły one przegrupować się i ruszyć z kontrofensywą na zajęte przez Lechosława grody na Śląsku Cieszyńskim.